Gra Satina

Próba zachowania poważnego wyrazu twarzy, najprawdopodobniej się powiodła i nie zdradziłeś żadnych innych uczuć itp. itd. etc.
Shini mruknęła, co dziwnie podobne wydało się do miauknięcia kota:
- Tak długo aż się przez nie przedrzemy i dojrzymy ślad ludzkiej, bądź też nieludzkiej cywilizacji.

-heh jestem zmeczony juz tym marszem, ile mozna lazic po jakichs zaroslach.

Shini wzruszyła ramionami wyraźnie nieszczególnie zmęczona, mimo to przystanęła pośród drzew. Nie odwróciła się, rzuciła z za pleców...:
- Chcesz, to możemy się zatrzymać... - wydało Ci się, że nawet chętnie by na to przystanęła, nie widziałeś miny dziewczyny ale pewnie można byłoby odnaleźć na niej lekki wyraz strachu.

to mozemy odpoczac chwile albo i dwie, ale jesli mamy sie zatrzymac to mosimy bardziej uwarzac.

Dziewczyna wspięła się na gałąź jednego z drzew i wygodnie się usadowiła...
- No to odpocznijmy - powiedziała z lekkim miauknięciem, patrząc na Ciebie i machając nogami.

siadam pod drzewem i sie opieram onie plecami, po wygodnym usadowieniu sie pytam sie Shin.
-Jak dlugo juz podruzujesz i z jakim celem jesli mozna by wiedziec?

Shini usadowiła się wygodnie naprzeciw Ciebie.
- Podróżuję już od dobrych paru lat... Z jakim celem się pytasz? - dziewczyna uśmiechnęła się lekko smutno - Bo gdzie na stałe mogła by osiąść hybryda? Wśród ludzi jest spora nietolerancja, szczególnie wobec tego czego nie rozumieją...
Dziewczyna-kot prychnęła ze wzgardą i uśmiechnęła się gorzko:
- Wystarczy, że wezmę przykład takiego uporczywego Mystesa... Chociaż... - hybryda zawachała się - Nie! To zły przykład bo mu nieźle życie uprzykrzyłam... Ale na przykład po odwiedzinach w Cordii, przez tydzień nie mogłam się odpędzić od pościgu... - sapnęła i zamknęła oczy, jej wargi zadrżały.
- Podróżuję... Bo wciąż szukam tego miejsca... Gdzie będę traktowana na równi, chcę dokonać tego, czego mój drogi ojciec nie dokonał...

taaaa fajnie bylo by miec wlasne miejsce ktore mozna nazwac domem, wiesz jak glosi stare przyslowie kto szuka tren znajdzie.

Oczy Shini rozwarły się...:
- Mądrze powiedziane - uśmiechnęła się i z lekkim rozmarzeniem spojrzała gdzieś w dal, w sobie tylko znany punkt.

-ty mi tu nieodplywaj musimy ruszac w dalsza droge, wiec ruszamy?

- Ruszamy - uśmiechnęła się Shini i wstała, po czym obróciła się w jednym kierunku i zaczęła iść przed siebie, odniosłeś wrażenie, że obrała zły kierunek i powinna obrócić się o dobre 120 stopni w prawo... xD

-shin czy ty idziesz napewno w dobrym kierunku?
jesli stwierdzi ze tak ide zania

Shini zatrzymała się i spojrzała na Ciebie z pewnością siebie... Skinęła tylko głową dając znak, że idzie w dobrym kierunku i ruszyła dalej... Ty zaś podąrzyłeś za nią...
Szliście tak przebijając się przez las, aż natrafiliście na polanę...
W świetle księżyca polana ta wyglądała magicznie (jeśli mogę się tym słówkiem posłużyć xD)... Gdzieś w pobliżu rozległo się wycie wilka... A raczej stworzenia do wilka podobnego...
Shini drgnęła i spojrzała na Ciebie:
- Chyba mamy towarzystwo... - natężyła zmysły, było to widać wyraźnie po jej zmarszczonej twarzy... Szelest liści i trzask łamanych gałęzi rozlegał się bardzo blisko was.

teoretycznie moglbym sprubowac tez wyostrzyc zmysly wkoncu jestem pol elfem.
wyjmuje miecz z gotowoscia uzyczia go.

Staliście chwilę w bezruchu, nasłuchując coraz bliższego hałasu... W tle rozlegał się wilczy warkot, rozległo się huknięcie spłoszonej sowy, łopot skrzydeł...
I nagle pomiędzy drzewami zawidniała zwierzęca sylwetka... Z lasu wybiegł olbrzymi wilk i skierował się powoli w waszą stronę... W połowie drogi sztywno stanął, z nieco nastroszoną sierścią i postawionami ku górze uszyma, spojrzał w oczy Tobie, a później przeniósł je na Shini... Po chwili obniżył swoje cielsko i zaszczekał kilka razy groźnie... Przyglądając się bestii dostrzegłeś, że ma ona szaro-niebieską sierść, ale możliwe że w obecnym świetle tak tylko Ci się przewidziało...
Shini poruszyła uszami, na co wilk zaczął ujadać groźnie i postawił przednią łapę o krok do przodu. Shini nie poruszyła się, ale powoli opuściła uszy i jakby skuliła się w sobie i spuściła wzrok na ziemię. Wilk warknął i nagle skoczył...
Ale Shini nie było już w miejscu w którym stała przed tą chwilą, uskoczyła w bok i dobyła sztyletu...
- Nici z pokojowych pogaduszek! - miauknęła. Zaś wilk szybko przypuścił kolejny atak, Shini znów uskoczyła. CR? :>

zaczynam atakowac wilka bo shin moze miec sama klopoty

Wymierzasz cięcie w cielsko wilka, ale ten już był gdzie indziej... Za to Shini doskoczyła nagle ze sztyletem do bestii i zraniła ją w bok... Wilk zaskomlał lekko, ale zaraz warknął i rzucił się w Twoim kierunku...
Szybka piłka... Monstrualny wilk skacze w Twoim kierunku, ułamek sekundy dzieli Cię od powalenia, CR?

probuje wykonac ciecie w glowe wilka

Zadajesz cięcie, zaś bestia z impetem Cię obala... Na chwilę straciłeś orientację i świadomość tego co się dzieje... Ciężar ogromnego wilka jednak szybko przypomina Ci o niebezpieczeństwie w jakim się znajdujesz. Zauważasz, że po karku zwierzęcia spływa krew... Ogromne łapy przygniatały Cię do ziemi, zaś wilczysko obnażało tuż przed Twoją twarzą zęby... Twoja ręka nie mogła nigdzie wyszukać miecza...
Bestia już się przymierzyła do skończenia z Tobą, ale nagle odskoczyła od Ciebie skomląc przy tym boleśnie...
Shini z uśmiechem trzymała oburącz Twój miecz, szybkim ruchem wbiła go przy Tobie w ziemię i wydobywając spowrotem sztylet stanęła pomiędzy Tobą, a wilkiem.

wstaje z ziemi i biore miecz do rak. staje obok shin w gotowosci do ataku.
-dzieki shin, to co teraz?

Nie dosłyszałeś odpowiedzi dziewczyny, gdyż bestia głośno ujadając rzuciła się pędem w waszym kierunku. Lecz tym razem Shini nie uskoczyła, ale pobiegła naprzeciw wilka. Stworzenie na moment wyhamowało... Shini dźgnęła szybko i celnie zwierzę w oko... Odskoczyła w bok i stanęła gotowa w razie czego do ataku. CR?

probuje wykozystac okazje do zadania ciecia.

Wilk szamocąc się wściekle i wyjąc z bólu zdawał się Ciebie nie widzieć... Idealna okazja do ataku.
Wymierzasz ostateczne cięcie... Bestia z lekkim pisknięciem szarpnęła się i padła nieruchomo... Shini jeszcze przez chwilę stała w miejscu, będąc gotową do nagłego ataku, ale tego już nie było...
- Dobra robota - powiedziała po odetchnięciu i uśmiechnęła się w Twoją stronę.

-spory ten wilczek byl dobrze ze nieskonczylismy jako jego kolacja.
wycieram szmatka miecz z krwi i go chowam

- Prawda... Jesteśmy cali ^__^
Dziewczyna przycupnęła przy martwym wilku i odethcnęła z ulgą... W jej ręce cały czas był trzymany zakrwawiony sztylet. Niespiesznie wytarła ostrze sztyletu o sierść wilka i schowała broń tak szybko, że nie nadążyłeś za tym ruchem i miejsce w którym znalazł się owy sztylet pozostało dla Ciebie tajemnicą xD