Gra Silvery

GM: Gourry westchnął ciężko... lecz i tym razem, przystał na takie warunki gry. ;P

Faktycznie, Gourry miał rację z gospodą. Nazywała się ona "Rozbity Dzban". Była całkiem przyzwoita. Żadnych luksusów, ale przynajmniej było gdzie przenocować.
Wynajęliście dwa pokoje. O dziwo, żadna z dziewczyn nie miała żadnych obiekcji, słysząc, że tak niby "wyjdzie taniej", a nawet pomysł uzyskał aprobatę Liny. Wink

Weszłyście do środka. Gourry i Lina zniknęli za drzwiami sąsiedniego pokoju. Wystrój wnętrza nie jest niczym specjalnym; wszystko, co potrzebne, żeby się wyspać, usiąść, umyć się, czy nawet przejrzeć w lustrze. XP
- Jeeej, jakie fajne łóżko! ^_^ - pisnęła entuzjastycznie Ame, po czym wrzuciła torbę z jej rzeczami na podłogę i zaczęła skakać po podwójnym łóżku. xP

Silvera: Amelio, proszę cię, idź spać T.T Jeśli teraz grzecznie przyszykujesz się do snu, to opowiem ci ładną bajkę, co ty na to?

GM: Słysząc słowo "bajka", jak ręką odjął, przestała skakać i wlepiła te swoje ślepka, w ciebie. Zdawało ci się, że jej oczy przypominały wielkie, czarne spodki, głównie z powodu rozszerzonych źrenic księżniczki.
- Bajkę? - szepnęła cicho, z wielkim zainteresowaniem. - Taką ze smokami i księżniczką i przystojnym księciem?
;P

Silvera: - Tak, dokładnie taką ^^ Ale wpierw: umyć ząbki, piżamka i pod kołderkę. Dobrze? Wtedy dopiero opowiem śliczną bajkę ^^

GM: Ta, kiwnęła główką, złapała za torbę i poszła do łazienki.
Czekasz aż wyjdzie... czekasz... i czekasz... słychać pluski... dalej czekasz... aż w końcu, kluczyk się przekręca, a drzwi się otwierają.
Wychodzi z niej Amelka, w dużym t-shircie, który sięgał jej do połowy ud i wisał na niej, jak na wieszaku, oraz czarnych, pidżamowych spodniach, w niewielkie, białe grochy. xP
- Czysta i gotowa na bajkę! ^_^ - odparła, z wielkim uśmiechem, rzuciła torbę w kąt i usiadła na łóżku. - Opowiesz mi tą bajkę, Silvera-san? Proooooszęęęęę! :3
Może i czysta była, lecz duży t-shirt, był założony "tył na przód". xP

Silvera: (xDDD)
- Dobrze, to będzie bajka o księżniczce imieniem Ame... Amanda. Amanda urodziła się w rodzinie królewskiej i wszyscy bardzo ją kochali. Była miła dla wszystkich, pomagała chętnie każdemu, a w dodatku była przepiękna. Każdy młody książę oglądał się za księżniczką, ale jej serce należało tylko do jednego mężczyzny. Był nim wędrowiec, niezbyt bogaty, niezbyt przystojny, ale o czystym sercu. Niestety, nim ona wyznała mu swoje uczucia, ten wyruszył w dalszą drogę, nie mówiąc jej nawet gdzie idzie. Amanda jednak nie chciała o wędrowcu zapomnieć. Wbrew naleganiom rodziny, Amanda spakowała kilka użytecznych przedmiotów i wyruszyła w drogę na poszukiwanie miłości jej życia. Po drodze napotkała jednak złych ludzi. Było to kilku mężczyzn, którzy chcieli Amandę okraść, ale wpierw upoić ją ziołami. Jak zamierzali, tak zrobili. Zaprosili naiwną Amandę do karczmy na herbatę i dosypali ziół, które sprawiły, że księżniczka zaczęła zachowywać się jak małe dziecko. Wszystko skończyłoby się tragicznie, gdyby do karczmy nie wszedł... Ukochany Amandy. Pokonał złych panów, ale Amanda, pod wpływem ziół, nie wiedziała co się wokół niej dzieje. Powiedz mi, Amelio, co powinna zrobić Amanda, żeby być znowu sobą? Od tego zależy czy marzenie księżniczki się spełni i będzie mogła wreszcie wyznać miłość ukochanemu...

(daruj sobie komentarz T.T)

GM: Przez całą, dość krótko historyjkę, słuchała uważnie, w pełnym skupieniu, jakby chciała wchłonąć każde twój wyraz, a nawet każdą literkę, czy kropkę.
By odpowiedzieć na twoje pytanie, musiała się porządnie namyślić i poukładać sobie słowa w całość i zrozumieć ich sens, gdyż w jej stanie, jest to sztuką niezwykle trudną. xP
- Ojejku... może... przytulić się do niego? ._.?

Silvera: - Hmm... Dobrze, więc przytuliła się do niego. A ten jej odpowiadział "Dziwna jakaś jesteś", co księżniczkę skonsternowało. Dał jej do wypicia jakiś eliksir i zapadła w sen... Tobie też radzę to zrobić. A może we śnie zobaczysz swojego ukochanego... To znaczy ukochanego księżniczki? ^^ Dobranoc.

Wciąż siedząc na krawędzi łóżka mam nadzieję, że Ame szybko zaśnie. Mi jakoś odechciało się spać, cała ta sytuacja z obecnym stanem Liny i Ame mnie nieco konsternuje... Mam nadzieję, że także Gourremu udało się Linę uśpić, z nią może być problem ^^"

GM: Po wysłuchaniu opowieści do końca, oraz twojego polecenia...
- Ale ja nie chcę spać. - burknęła, zakładając ręce na piersi, na znak swoistego buntu. - Chcę jeszcze jedną bajkę, Silvera-san. :3

Ale tylko jedną. Potem śpij, bo będzie mi bardzo smutno, dobrze?
Bajka będzie krótka.
Pewna młoda dziewczyna, o imieniu... hmm... Alexandra spotkała na swej drodze anioła. Anioł spojrzał na nią i powiedział
- Uczynię cię najszczęśliwszą osobą na świecie, jeśli tylko odpowiesz na moje pytanie.
Alexandra nie zgodziła się z tymi warunkami. Wiedziała, że tylko naiwna osoba wierzy w to, że można być "najszczęśliwszym człowiekiem". Pokłoniła się aniołowi i postanowiła pójść swoją drogą. Anioł na to tylko uśmiechnął się.
A słowa anioła być może usłyszysz jeśli zaśniesz grzecznie. Dobrze? Dobranoc ^^

- A kim była ta dziewczyna? Piękną księżniczką? - spytała się, wymijając twą prośbę, o pójście spać. ;P

Zaśnij to się dowiesz...
I sama daję dobry przykład kładąc się po tej nie-zajętej części xP

Amelia przez dłuższy czas wpatrywała się w ciebie, starając wszystko ułożyć sobie, w swym małym, niedoświadczonym rozumku. Z niewiadomej przyczyny, Amelka trochę spoważniała.
- Panno Silvero? Zanim pójdziemy spać, czy może panna odpowiedzieć na jedno pytanie?

Aż mnie zatkało.
- Ale tylko jedno. A potem śpij, dobrze? Wolałabym byś za dnia miała siły do dalszej wędrówki...

Amelia patrzyła się na ciebie, jak na jakąś osobliwość, wybałuszając z zaciekawieniem oczy, które przypominały dwa, czarne spodki. ;P
- Dlaczego, po pannie chodzą białe myszki? - spytała się, najpoważniej, jak tylko mogła... choć sens całego pytania poszedł najwyraźniej do lasu. ;P

Ledwo wytrzymuję ^^"
- Hmm... Jakby ci to powiedzieć... To jest sen na jawie, wiesz? Nie przejmuj się, dopóki w twoim polu widzenia nie pojawi się kot, to nie ma powodu do obaw. Ja już się nie odzywam, śpiąca jestem... Dobranoc.

Błagam, niech bachor zaśnie! ^^"

OK, niech ci będzie - Amelia idąc za twoim przykładem, gasi światło i idzie spać, mówiąc krótko "Dobranoc, Silvera-san". ;P

Budzisz się na drugi dzień. Jesteś rześka i wypoczęta, mimo problemów z uśpieniem Amelii.
Propos jej, przewróciłaś się na drugi bok, by sprawdzić, czy Amelia dalej śpi... i ze zgrozą stwierdzasz, iż Amelia, która spała dotychczas obok ciebie, gdzieś zniknęła.
CR?

o.o'
Czy dzieciak musi być taki kłopotliwy?
Nie wstaję od razu. To źle wpływa na moje ki (znane też jako "chi") xP Powoli ogarniam się i idę do Gourry'ego i Liny. A nóż Linę też gdzieś wcięło? W każdym razie sama na pewno nie rzucę się na poszukiwanie Ame.

Przeciągasz się, wstajesz z łóżka, drapiesz się po główce, robisz krok na przód...
BACH!!!
Potykasz się o coś leżącego na podłodze i upadasz z hurgotem na podłogę. Po chwili to coś wydało z siebie dziwne mruknięcie. Po chwili stwierdzasz, iż to Amelia, która leżała na podłodze z głową opartą o poduszkę. ;] Potknęłaś się o jej nogi.
- Na bogów!!! - wydarła się, niespodziewanie wybudzona ze swego snu. Kompletnie zdezorientowana, wlepiła w ciebie wzrok, jako iż byłaś najbliższym obiektem wokół niej. - Panno Silvero! Co się stało?!